نماد ها :( آرم ها )

 

حقایق و وقایع بیشماری که درماورا درک بشر قرار دارند او را واداشته تا برای ابراز

 

اندیشه ها و مفاهیم که بیان فهم و توصیف کلامی آنها مشکل بوده است . نظامهایی

 

از علائم گوناگون ابداع کند.

 

کارل گستاویونگ می گوید واژه یا تصویر زمانی یک نماد است که متضمن چیزی

 

درماورائ معنای آشکار و مستقیم خود باشد. نماد دارای جنبه ای وسیعتر و

 

ناخودآگاه است که هر گز نمی توان به صور دقیق آن را تعریف و یا به طور کامل آن را

 

توصیف کرد. 

 

هنگامی که ذهن به پویش نماد می پردازد . با اندیشه هایی برخورد می کند که

 

درماورا قابلیت های منطقی –عقلانی آن قرار دارند. اندکی تامل و درخود فرو رفتن ما

 

را به این نتیجه می رساند که بشر قادر به دریافت و درک کامل هیچ چیز نیست . اما

 

قابلیتهای دیداری و شنیداری و نمام آگاهیهایی که از طریق قوای لامسه و چشایی

 

می توانند برای او حاصل شوند . وابسته به تعداد و کیفیت قوای احساسی اوست .

 

ترجیح می دهیم که فاصله های بعید زمانی و مکانی را علاوه بربه کارگیری زبان

 

گفتاری از طریق استفاده از علائم نوشتاری درتمام ابعاد آن برطرف سازیم و ازاین

 

طریق ایجاد ارتباط نماییم .